Deze Grove den is één van de grootste en oudste in zijn soort hier in het Drents-Friese Wold twitterde ik enthousiast eerder in de week. En uit respect voor deze majestueuze boom wil ik graag in dit blogje meer over haar soortgenoten in het National Park vertellen. Grove dennen (pinus sylvestris), ook wel pijnbomen genoemd, zijn naaldbomen met een typische oranje-bruine schilferige bast. Ze zijn massaal aangeplant door Staatsbosbeheer in het Drents-Friese Wold, want ze doen het goed op droge en arme zandgronden. Vandaar dat je hele mooie exemplaren tegenkomt op de zandverstuiving de Kale Duinen. Geholpen door de wind krijgen ze die karakteristieke vorm en heten ze voortaan Vliegdennen.

Eigenlijk is de Grove den de enige naaldboom die in Nederland al sinds mensenheugenis groeit. De Douglas- en Fijnspar, Oostenrijkse den en vele andere naaldbomen zijn vanuit alle windstreken hier naar toe gesleept om samen met de Grove den de zandverstuivingen aan banden te leggen en de honger naar timmerhout te stillen. Het hout van de Grove den wordt als grenen verkocht en vroeger gebruikt als mijnhout, om de mijngangen te stutten. Omdat het hout eerst luid kraakte voordat het brak. Voor mijnwerkers was dat geluid het signaal om zo snel mogelijk de veiligheid op te zoeken.

Even terug naar “onze” boom. Haar vind je halverwege het fietspad langs de Studentenweg in het bos ten noorden van Diever. Zij/haar, zo noem ik haar nu maar even voor het gemak. Hij is trouwens ook goed, want de boom is eenhuizig, wat gewoon betekent dat zowel “mannelijke bloemen” als ”vrouwelijke bloemen” in één huis wonen. In dit geval dus in één boom. Je kunt zien aan de smalle kroon dat zij veel concurrentie heeft moeten doorstaan. Ooit, zeg ruim 125 jaar geleden, heeft “onze boom” hoogstwaarschijnlijk in zijn uppie op de heide of zandverstuiving de elementen moeten trotseren. Pas vele jaren later, rond 1900, is de heide op grote schaal met bomen beplant. Zo zijn ook rond onze boom sneller groeiende boomsoorten verschenen met alle gevolgen van dien, waardoor zij bijna bezweek. De schuldigen zijn inmiddels gekapt en zodoende krijgt onze boom eindelijk weer de lucht die zij verdient. En kan weer, wie zal het zeggen een paar eeuwen vooruit. Een buiging voor deze majestueuze heer en dame (ineen)!

Boswachter Corné Joziasse