Marten van Dijken heeft een bijzondere blik op de natuur. Vanuit zijn tuinkamer aan de Beilerstraat in Assen of vanuit zijn hut in een boomgaard net buiten de stad deelt hij dit graag met jou. Deze keer vertelt hij over een reeks bijzondere ontmoetingen in de natuur.

We hebben, als lezers van het Boswachtersblog, vast allemaal wel eens een bijzondere natuurervaring gehad. Iets wat je zomaar overkwam, onverwachts, ondeelbaar, heel bijzonder.
Een gebeurtenis die je maar bleef delen in je gesprekken, zó heeft het jou geraakt. Een vleermuis verdwaald in je keuken, een ontmoeting met een vos, das of een ree in het bos, een bosmuisje, zich wassend op een stobbe, een roodborstje dat daadwerkelijk tikt tegen het keukenraam.

Als doler door Europa en dankzij mijn strunen door bos en veld vertel ik jullie een paar van mijn ontmoetingen met… de natuur.

Hinterstoder, Nationaal Park Kalkalpen, Oostenrijk

Het was ergens boven het lieflijke dorpje Hinterstoder in de Kalkalpen, een dorpje waar ik mij sinds jaar en dag kind aan huis voel en vele bergwandelingen maak. Onderweg naar een bergtop van meer dan 2.000 meter, lopend en klauterend over smalle bergpaadjes, had ik vlak onder de top op een wat afgevlakt stuk rots een nodige pauze. Een onbetaalbaar plekje met, zoals ze het in Oostenrijk zo mooi uitdrukken, éénmalig uitzicht. De verte, de diepte, de blauwe lucht met het witte van de toppen van de Kalkalpen en die indrukwekkende stilte. Een plek waar je het liefst voor altijd zou willen zijn.

Ineens was er een onbekend geluid en waren er allemaal vogels om mij heen. Zwarte vogels met gele snavels. Sprekend lijkend op onze kauwtjes. De Alpenkauw. Zwevend, dan weer duikend vlak langs mij heen, alsof ze contact zochten, met mij wilden spelen. Een aantal ging vlak naast mij zitten, werkelijk op nog geen meter afstand. Eentje zelfs op mijn rugzak, het was, alsof ik één van hun was… Adembenemende momenten.

Assen, Asserbos

Ik was in het historische Asserbos, het bos bij mij om de hoek, op een ochtend ergens in januari een paar jaar geleden. Al wandelend over één van de eeuwenoude lanen, kwam een ijsvogel over de bossloot aangevlogen. Vlak voor mij maakte ze een bocht en ging tien meter verder op een takje van een jonge beuk zitten. Stokstijf stond ik stil en we keken elkaar aan. Een onwerkelijk moment. Na een paar minuten vloog ze verder.

De volgende dag op hetzelfde tijdstip had ik de ontmoeting weer. Met het wonderlijke gevolg dat ik weken achter elkaar, rond dezelfde tijd op dezelfde plaats die ontmoeting had, alsof ik een ijsvogel voor mij alleen had. Het bleef niet onopgemerkt, meer en meer mensen gingen bij me staan om van dit schouwspel mee te genieten. Het schouwspel van de stadsijsvogel, met dat zó andere gedrag dan haar familie buiten de stad. Een stadsijsvogel die niet wegvliegt, maar opvliegt, om enkele meters verderop te gaan zitten.

Bad Iburg, Teutoburger Woud, Duitsland

Ergens in november in de glooiende heuvels van het Teutoburger Woud. Ik had mijn vroege ontbijt op en begon vanuit mijn pension een langeafstandswandeling. Het was knap fris die ochtend, de eerste en gelijk behoorlijke nachtvorst had een laken van rijp over de daar zo karakteristieke velden en kleine akkertjes gelegd. Mijn pad voerde door een bos met oude beuken.

En toen gebeurde het. Duidelijke hoorbaar door takken van de bomen heen, stak er een stevig briesje op. En om mij heen was het alsof het zachtjes begon te hagelen. Maar het hagelde… beukennootjes. De nachtvorst zorgde in combinatie met de wind ervoor dat dit hét moment was om de moederboom los te laten en naar beneden te vallen. Een onvoorstelbare ervaring om daar alleen, midden in dat hoge beukenbos te staan, met al die vallende beukennootjes om mij heen.

Assen, Asserbos (2)

Samen met een programmamaker van RTV Drenthe liep ik door het Asserbos. Tijdens de wandeling maakten we opnames voor de podcast Drenthe Toen. Ik mocht vertellen over de bevrijding van Assen op 13 april 1945 en de rol die het Asserbos daarin gespeeld heeft.

We stonden in het bos vlak bij de Beilerstraat. Langs deze historische straat reden de bevrijders vanuit Hooghalen de stad vanuit het zuiden binnen. Ik vertelde hoe de aanwonenden die vroege ochtend moeten hebben beleefd: “Het geluid van rennende soldaten, geschreeuw en heftig geweervuur, geluid van het knarsen van rupsbanden over de straat. En dan is het ineens stil. Alleen het roffelen van een grote bonte specht aan de overkant van de straat in het eeuwenoude bos is te horen, alsof hij met zijn geluid mee wil doen.’’ En op hetzelfde moment van deze woorden roffelde een grote bonte specht tegen een boom vlak naast ons…

Welke bijzondere ontmoeting had jij in de natuur? Laat het in de reacties hieronder weten!