Afval achtergelaten in de natuur (foto: Marco van de Burgwal)

Marten van Dijken heeft een bijzondere blik op de natuur. Vanuit zijn tuinkamer aan de Beilerstraat in Assen of vanuit zijn hut in een boomgaard net buiten de stad deelt hij dit graag met jou. Vandaag: een lofzang op de tweebenige opruimers van de natuur.

Het is weer tijd voor paddenstoelen. Elk jaar weer een blij weerzien voor jong en oud. Tijdens een boswandeling op een zonnige herfstdag, nadat de regen de bosbodem flink heeft begoten, trekken hele volksstammen erop uit om dit jaarlijkse schouwspel van de natuur te bewonderen.

Paddenstoelen ruimen natuur op

Vroeger op school leerden we al hoe belangrijk paddenstoelen zijn. Sommige zijn eetbaar, voor zowel mens als dier. En vergeet ook de insecten niet, die er zelfs afhankelijk van zijn voor hun bestaan. Voor de bodemgesteldheid in de bossen, hoe onzichtbaar voor ons ook, de rol die de ondergrondse zwamvlok heeft voor de opname van water en mineralen voor de bomen. Maar wat ons wellicht het meest is bijgebleven van de biologieles van school, is dat de paddenstoelen opruimers zijn in de natuur. Paddenstoelen helpen dood hout, naalden en bladeren om te zetten tot organisch materiaal. Zo zorgen ze voor natuurlijke voeding.

Opruimers op twee benen

Maar eigenlijk wil ik het in dit verhaal helemaal niet hebben over paddenstoelen. Dat doen we, wie weet, wel eens een andere keer. Graag wil ik een diepe buiging maken voor een nieuwe categorie opruimers in de natuur. De opruimers op twee benen. Een fenomeen, dat er al was, dat als je goed om je heen kijkt in steeds meer natuurgebieden opduikt. Gewapend met grijper en vuilniszak, loopt hier en daar een enkeling, maar ook hele gezinnen, om er op uit te gaan, om op te zoeken en op te ruimen wat anderen achter laten. Laatst kwam ik zelfs een hele groep jonge kinderen tegen, die onder toeziend oog van moeder, de bospaden afspeurden op afval. Waarom met zo`n grote groep en met zoveel enthousiasme, vroeg ik mij af. Het antwoord: dit is een verjaardagsfeestje. Dáárom zijn wij hier…

Wat anderen achterlaten

Voor deze feestvierders, maar ook voor de mevrouw in haar scootmobiel, voor de twee vriendinnen, voor de oude man, iedereen die ik tegenkom met grijper en vuilniszak, een diepe buiging van groot respect. Voor het zien én het opruimen. Opruimen wat anderen achterlaten. En waarom, het eeuwige waarom, waarom als iets gegeten of gedronken is, het blikje, het flesje, die verpakking, die wikkel van een chocoladereep te laten liggen, laten liggen in het huis van de natuur? Is het puur luiheid? Is het dommigheid? Is het gewoon niet geleerd?

Geloof niet dat de natuur er alleen is voor jouw plezier! Ze is er om te bekijken, om in na te denken, om op te snuiven, lief te hebben. Je bent altijd welkom én voel je ook welkom! Je hoeft je voeten niet eens te vegen. Maar gedraag je, blijf op de paden en laat niet als dank voor het verpozen, uw schillen en uw dozen.