reebok verkeersslachtoffer

Dode dieren: de één gruwelt ervan, de ander vindt het interessant er een aan te treffen. In ecosystemen leven en sterven dieren op hun eigen manier. Het is normaal dat in de natuur dieren blijven liggen op de plaats waar ze gestorven zijn. Maar wat gebeurt er met een dood dier als die in de natuur blijft liggen? Ik 'volgde' deze zomer een gestorven ree om te zien wat er met het kadaver zou gebeuren.

Als boswachter krijg ik regelmatig een melding dat er ergens een dode ree ligt. Meestal gaat het dan om een verkeersslachtoffer. We leggen het dier dan meestal op een plek waar het in de kringloop van de natuur kan worden opgenomen. Een dode ree is een feestmaal voor allerlei grote en kleine dieren. Hoe snel een kadaver vergaat en wie er aanschuift is natuurlijk afhankelijk van het jaargetijde en de plek waar het vergaat. Zelf heb ik er allerlei beelden bij: raven – die ook al in het Dwingelderveld broeden, vossen, dassen, buizerds en andere dieren die profiteren van een dood dier. En natuurlijk allerlei insecten die baat hebben bij dood vlees. In Nederland ruime we dode dieren vaak op. Daardoor zijn sommige soorten zeldzaam geworden. Zij hebben kadavers nodig om hun eitjes op af te zetten, waardoor de larven een gedekte tafel hebben.

Moderne techniek

Vroeger moest je maar wat raden om te zien wie een kadaver opruimt. Maar met de moderne technieken kun je het allemaal volgen. Met wildcamera’s registreer je dieren die een bezoek aan het kadaver brengen. Zo’n cameraval gaat alleen bij beweging aan. Bij een reebok, die vlak bij ons kantoor was doodgereden, hing ik een wildcamera op. Na een paar weken was de bok volledig opgeruimd. Helaas waren de beelden teleurstellend. Wuivend gras had de camera vaak doen afgaan. In een etmaal was het hele schijfje volgeschoten met alleen maar een dode reebok. Wie of wat er allemaal kwam dineren stond er dus niet op.

Een deken van maden

Nog geen week later kregen we weer een melding van een ree die doodgereden was op de A28, dit keer een geit. We brachten het kadaver naar dezelfde plek als de bok. Nu controleerde ik wat vaker of er al wat was gebeurd. Wat me bij mijn eerste bezoek meteen opviel waren de vele vliegen. De dag erna zag ik dat de maden al waren begonnen met eten. Nog een dag later leek het wel of er een deken over de ree lag. Allemaal krioelende maden! Toen ik de volgende dag terugkwam, waren ze allemaal verdwenen. De maden hadden een karkas met wat zwart leer achtergelaten. Ik trof ook nog een doodgraver en een mestkever aan.

Dader in beeld

Ik heb het kadaver nog een paar dagen laten liggen. Toen ik de wildcamera weer wilde ophalen, was een deel van het skelet een paar meter weggesleept. Nieuwsgierig wie dat gedaan had, bekeek ik de beelden thuis zo snel mogelijk om de dader te zien. Ik zag dat een jonge vos een paar keer op bezoek was geweest, maar blijkbaar steeds schrok van de camera die aansloeg. Ook zag ik op de beelden koeien die even bij de plek hebben staan kijken. Op het laatste filmpje zag ik een vos die overdag het skelet een paar meter versleepte. Volgens mij zat er toen niet veel meer te vreten aan.

Niet zoals verwacht

Zo zie je maar dat niet alles gaat zoals je van te voren verwacht. Er zullen vast beelden van ander plekken zijn met prachtige opnames van aaseters en hoe een dood dier wordt opgeruimd. Ik ga het vast nog een keer herhalen. Maar voor mij is het wel duidelijk: dood doet leven!