De geelgorsman

Is het zijn bonte, gele verenpak? Of is het zijn hoge scherpe zang die wat doet denken aan de 5e symfonie van Beethoven? Wat het ook is, de geelgors is één van mijn favoriete vogels.

Zodra ik het prachtig geel gekleurde mannetje van de geelgors hoor zingen, weet ik dat het voorjaar is begonnen. En ze zingen nu volop. Overal in Drenthe klinkt nu de vijfde van Beethoven. Ik durf wel te beweren dat Beethoven zijn inspiratie voor zijn beroemde werk heeft opgedaan toen hij ergens op een bankje zat te broeden en de geelgors hoorde zingen.

Groepen geelgors

In de afgelopen weken trokken grote groepen geelgorzen over de akkers om wat eten bij elkaar te scharrelen. Dat doen ze eigenlijk de hele winter. Nu zitten ze ergens te broeden in het oosten van het land. Het liefst in een landschap met bosjes en houtwallen. Ook dicht bij dorpen zijn ze te zien en te horen. Best vreemd dat de geelgors niet in het westen van het land voorkomt. Voor 1975 was dat nog wel het geval. De geelgors voelt zich dus duidelijk thuis op de hogere zandgronden en in Drenthe in het bijzonder. Drenthe is een echt geelgorzenbolwerk.

Familieleden

De geelgors heeft veel verwanten, met elk zo hun eigen voorkeuren. Zo komt de rietgors, de naam zegt het al, alleen voor in natte terreinen. Deze soort is vrij algemeen in Nederland. De ortolaan behoort ook tot de gorzen, maar is als broedvogel verdwenen uit Nederland door de grootschalige landbouw. De grauwe gors is een zeldzame broedvogel in Limburg en Zeeuws Vlaanderen. En de sneeuwgors en ijsgors scharrelen hier ’s winters langs de kust, maar broeden in Scandinavië en Siberië waar het lekker koud is.

In de tuin

De afgelopen weken had ik regelmatig groepjes geelgorzen in de tuin. Daar kan ik eindeloos naar kijken. Tussendoor hippen groenlingen en vinken. In het filmpje kan je goed het verschil zien tussen geelgorsmannetjes achter in het beeld en de vrouwtjes op de voorgrond.

Ik hoop nog heel vaak te mogen genieten van dit zonnekoninkje!