kruis met poppy

Een dochter die haar vader niet heeft gekend.

29 december 1943

Een Britse bommenwerper op weg naar Berlijn. Boven Nederland gaat het mis. Een Duitse nachtjager weet het toestel te raken en omstreeks 19.00 u stort het neer in de omgeving van Ruinerwold in Drenthe. De zeven jonge bemanningsleden komen hierbij om. Zes lichamen worden geborgen en vinden hun laatste rustplaats op het kerkhof van Ruinerwold. De zevende schijnt later gevonden te zijn en wordt op last van de Duitsers onder de vleugel van het neergestorte vliegtuig begraven. Al verschillen de meningen hierover.

Monument

Voor ons begint het met een telefoontje van de historische vereniging van Ruinerwold. Wij krijgen het verhaal te horen en men wil graag een monument plaatsen ter nagedachtenis aan de omgekomen bemanningsleden. De beoogde locatie is een lange houtwal in de buurt van de locatie waar het vliegtuig is neergestort. Men wil graag aan de weg een monument plaatsen en de houtwal van Staatsbosbeheer is daar uitermate geschikt voor. Daar werkt Staatsbosbeheer natuurlijk aan mee.

Onthulling

Op 3 mei 2017 was het dan zover. De onthulling van het monument. Dankzij veel mensen en bedrijven uit het dorp is het tot stand gekomen. Mooi op tijd, dankzij de medewerking van Staatsbosbeheer.

Deze dag wordt ook het boek gepresenteerd over de oorlogsgeschiedenis van Ruinerwold. Er zijn meer vliegtuigen in de omgeving neergestort. Vliegveld Havelte was dichtbij en is meerdere keren gebombardeerd. Ook familie van één van de omgekomen bemanningsleden is uit Engeland overgekomen.

Een dochter die haar vader niet heeft gekend.

Haar moeder was drie maanden zwanger toen haar vader in Nederland het leven liet. Hij heeft haar nooit in zijn armen mogen sluiten. Moeder hertrouwde en er kwam een zoon. Die vroeg op latere leeftijd pas wie die man in uniform was, op de foto in de kamer. Hij kreeg toen het verhaal te horen. Daarvoor werd er nooit over gesproken. Nu bezoeken ze jaarlijks Nederland om hun vader te gedenken.

Poppy

Ik vond het bijzonder om bij de onthulling van het monument aanwezig te mogen zijn. Ik had niet veel mensen verwacht. Maar daarin heb ik mij behoorlijk vergist. Zo’n negentig belangstellenden hadden de moeite genomen om hierbij aanwezig te zijn. En natuurlijk ook de familie van de dochter die haar vader nooit heeft ontmoet.

Ik heb wat foto’s gemaakt van deze bijzondere gebeurtenis. Nadat de sprekers waren geweest werden kransen en bloemen gelegd. Op een bepaald moment zag ik de dochter door de knieën gaan en een klein triplex kruisje met een poppy (klaproos) plaatsen, een eerbetoon van Engelsen aan alle slachtoffers die zijn gevallen tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Een klein eerbetoon, dat op dat moment wel wat met me deed.

boswachter Albert Henckel