Jawel, het geluid van de bosuil! Zijn roep klinkt natuurlijk in het echt veel spannender. Als je vroeg in de avond in een donker bos of park een bosuil hoort roepen, is dat een geweldige natuurbelevenis. We inventariseren bosuilen altijd op geluid. Door het noteren van roepende mannetjes wordt het leefgebied (territorium) van de bosuil bepaald. Ze blijven het hele jaar door in hun territorium, dus heb je ze een keer gehoord op een bepaalde plek dan zou je ze daar vaker kunnen horen of misschien wel een keertje zien.

Moeilijk te spotten

Bosuilen krijg je eigenlijk maar zelden in je vizier. Dit komt omdat de uil een nachtdier is en dus vooral op pad gaat als het donker wordt. Overdag zitten ze verscholen in een holte van een boom of in de top van een boom. Toch kun je ze overdag wel eens aantreffen. Zo is er op landgoed ‘Dickninge’ een beuk met een holte erin, waar overdag vaak een bosuil voor zit. Deze beuk is dan ook bij veel fotografen bekend.

Naast mijn kantoor in Lhee staat een conifeer waar ook regelmatig een bosuiltje in zit. Toch zie ik hem maar zelden. Soms komen er mezen, vinken, gaaien en merels langs. Die zitten ter hoogte van de uil een poos te schelden. Maar de bosuil blijft onverstoorbaar op zijn plek. Ik heb hem één keer uitgebreid kunnen bekijken en fotograferen. Hij zat mooi aan de rand van de conifeer te zonnen. Vanuit mijn kantoor heb ik hem toen met mijn smartphone door de telescoop kunnen fotograferen.

Alarmerende vogels

Kleinere vogels die alarmerende geluiden maken, zijn vaak een teken om op te letten. Meestal is er dan een vijand in de buurt; katten, steenmarters, haviken of soms sperwers. En natuurlijk de bosuil. Op die manier heb ik al eens een bosuil op de foto kunnen zetten. De bosuil zat dicht tegen een stam van een Douglasspar, bijna op ooghoogte, en vertrouwend op zijn schutkleur. Ik heb een aantal foto’s gemaakt en de uil verder met rust gelaten.

Bosuil in de lift

In de bossen van het Nationaal Park Dwingelderveld is het aantal territoria van de bosuil toegenomen. Dit komt doordat de bomen ouder worden en daardoor steeds meer holtes krijgen. Deze holtes ontstaan door afknappende takken of nestholtes gemaakt door bijvoorbeeld de zwarte specht. Waren er tussen 1966 -1991 maximaal 4 territoria, in 2015 waren dit er al 23. En nog steeds zit deze prachtige vogelsoort in de lift. Nog meer kans om zijn kenmerkende roep te horen!

Boswachter Albert Henckel