ELP – Mijn inventarisatiewerk verloopt deze zomer niet geheel vlekkeloos. Dat komt door het gekwakkel met het weer waardoor mijn planning in de war wordt geschopt. Dan regent het, dan staat er te veel wind, is het te bewolkt, of weer bloedje heet. Voor het inventariseren van libellen, vlinders en overige insecten is stabiel weer en weinig wind zeer gewenst. Temperaturen boven de 30 graden zijn bovendien een aanslag op mijn lichaam. Ik puf en zweet mij door het terrein, drink liters vocht en kom toch met hoofdpijn thuis. Mijn tempo is teruggedraaid tot slow motion bewegingen. Ik neem als het boven de 28 graden is, ook meer de tijd en sta langer stil bij kleine beestjes die geen last hebben van de warmte en super actief zijn. Misschien kan ik er wat van opsteken.

Onlangs liet collega-boswachter Tjeerd Langhout foto’s en filmpjes zien van een fraai insect met gouden kleuren. Tjeerd had de beelden geschoten op een open stukje tussen twee vennen, waar we kort geleden de natuurlijke zandkop hebben hersteld. De kop is ontdaan van jonge sparren en dennen. Het resultaat is een natuurlijke overgang tussen de beide vennen en een stuk kaal zand. Met name warmteminnende- en grondinsecten zijn dol op dit soort plekjes. Het betekent ideale omstandigheden om de warmte optimaal te benutten en in het warme zand eitjes af te zetten. Cruciaal voor het voortbestaan van diverse soorten. Natuurbeheerders zouden dit veel meer mogen doen, zandige kopjes maken.

Goudwespen, graafwespen en zandloopkevers
Het insect van Tjeerd behoort tot de mooiste insecten van Nederland wat betreft kleur, het zijn goudwespen. Ik liet de kans niet onbenut om daar op een superhete dag ook te gaan kijken. Het eerste wat me opviel waren de vele zandloopkevers die enorm actief waren. Hoe warmer het is, hoe harder ze rennen. De zandloopkever rent harder dan zijn prooi en maakt gebruik van hinderlagen om zijn prooi met zijn krachtige kaken te grijpen.

Op het zandige stuk waren de goudwespen vanwege de felle kleuren niet over het hoofd te zien. Ze liepen rondjes om gegraven holletjes van graafwespen, vlogen heen en weer tussen de holletjes of stonden op de loer achter stukjes gras en hout.

Mieren (gewone wegmier, renmier en bloedrode roofmier) holden tussen iedereen door, op weg naar…tja geen idee. Een drukte van belang, een microwereld waar van alles gebeurt. Rustig zittend aan de rand van het zandige stuk, met een kopje thee erbij, was het kijken naar een spannende natuurfilm.

Goudwespen houden de activiteiten van wespen of bijen in de gaten. Zodra deze laatsten een eitje legt in haar gegraven holletje, legt de goudwesp ook een ei in hetzelfde nest. De larve van de goudwesp komt eerder uit, eet vervolgens de larve van de wesp of bij en daarna de voedselvoorraad van de gastheer op. Goudwespen noemt men ook wel koekoekswespen. Dit koekoeksgedrag wordt cleptoparasitisme genoemd. De graafwesp is zich vast bewust van het gevaar van de goudwesp. Bij het zien van de goudwesp maakte deze de meest vreemde bewegingen, van koprol tot rondtollen. Misschien een afleidingsmanoeuvre, dat zou mijn interpretatie zijn.

In ieder geval had niemand last van de warmte, behalve ik dan. Maar ik kan het aanbevelen, eens een keertje niet op een terrasje te zitten als het boven de 25, 30 graden is. Zoek eens dit soort plekjes op, ga er lekker bij zitten met eventueel een verkoelend drankje en kijk wat er onder je gebeurt. Een aanrader.

Boswachter Pauline Arends

Het filmpje is gemaakt door collega Tjeerd Langhout.