Dat dassen niet schromen de menselijke woonomgeving te betreden was al bekend. Dat ze rustig gaan liggen te slapen in de maïskuil is voor mij nieuw. Toen Marchienus Lensing, boer in Schoonloo, mij gisterochtend belde dat er een das bij hem in de maïskuilhoop lag te slapen ben ik er direct naar toe gegaan om dat zelf te zien. En ja hoor daar lag het dier rustig te knorren in het koeienvoer.

We konden hem op een paar meter naderen, en als we niet hadden gepraat had ik de das bijna kunnen aaien. Het dier ontwaakte langzaam en scharrelde wat suffig rond. Na enige tijd kon hij zich weer herinneren waar de uitgang was en sukkelde via het dassenpaadje richting bos. Daar ergens heeft hij een burcht.

Aan de moeilijke manier van lopen te zien had het dier waarschijnlijk problemen met de achterpoten. Toevallig had iemand mij een paar dagen eerder gemeld een dier onder de auto te hebben gehad, maar dat dier was te groot voor een kat. Hij had nog naar het dier gezocht maar niet kunnen vinden. Vermoedelijk was het deze das. Omdat het lopen wat moeilijk ging was het natuurlijk het makkelijkst om op het voedsel te gaan slapen. Scheelt veel energie die nodig is om te herstellen. Hier nog een filmpje van de das.

boswachter Evert Thomas