En zo raak je ineens weer verzeild in een wereld waar je nauwelijks weet van hebt, die van de slijmzwammen. Vorige week vond ik in het Drents Friesche Wold een schimmelachtige creatuur. Met dank aan Twitter kwam ik er uiteindelijk achter dat het om het roodbruin netpluimpje ging. Vandaag kwam ik weer zo’n ‘slijmjurk’ tegen, de boompuist. Net als het netpluimpje valt ook deze wonderlijke verschijning onder de slijmzwammen.

Wat me voor al ook intrigeerde is hoe een aantal mycologen reageerden op mijn vraag. De gemene deler was: moeilijke materie, vooral microscopisch werk. Daarmee bedoelen ze dat het op naam brengen van slijmzwammen alleen kan (als het al kan) door er met een microscoop naar te kijken. Op het onvolprezen internet lees ik dat slijmzwammen eigenlijk geen zwammen zijn, maar amoebozoa. Het zijn eencellige eukaryote (even googlen ;-)) organismen die zich kunnen ophopen waardoor het op een meercellig organisme lijkt. Wat ik dan wel weer bijzonder vind, is dat het ook nog meervormig is. Dat roodbruine netpluimpje heeft bijvoorbeeld, als je goed kijkt, een steeltje met daarop een dikkere steel. En ook die boompuisten zien er soms nogal bijzonder uit.

Hoe dan ook, de ontdekking zette me weer even met beide beentjes op de grond. Er is nog zoveel in de natuur waar ik echt geen bal van weet. Tegelijkertijd maakt me dat ook weer blij. Ik hoef me namelijk geen zorgen te maken of ik, bij leven en welzijn, op mijn tachtigste nog wel een hobby heb.