Het is niet heel moeilijk om koortsig te worden. Voorbeeldje. Mijn collega Jeffrey Huizenga belt met de collega’s in Veenhuizen. Of ze een grove den met een platte kroon hebben staan. Hij wil ergens bij een van zijn gebieden (waar precies wilde hij nog niet verklappen, maar ze spreken er Fries) een kunstnest voor een visarend plaatsen en daar heb je in eerste instantie een goede boom voor nodig.

Visarenden trekken elk jaar door Nederland van en naar hun broedgebieden. Soms blijft er een jonge vogel een tijdje hangen. En al heel lang koestert vogelminnend Nederland het idee dat zo’n visarend een keer tot broeden over gaat. Soms doet een paartje een halfslachtige poging, maar veel om het lijf heeft het (nog) niet. Ook Jeffrey droomt van een broedende visarend, het liefst in een van de gebieden die hij samen met zijn collega’s beheert.

In Duitsland, waar visarenden ook broeden op kunstnesten, heeft Jeffrey bestudeerd waarom zo’n nest succesvol wordt. ‘Er moet in ieder geval een uitstekende tak zijn waar de partner op kan zitten’, zegt hij. Ik zie het meteen voor me. In één tel slaat de visarendkoorts ook bij mij toe. In de Kop van Drenthe hebben we een prachtig gebied waar ik vorig jaar boven een van de slenken een visarend zag jagen: De Onlanden. Voedsel genoeg, het ontbreekt ook daar een goede nestgelegenheid. 

Ik denk dat ik ook maar even met mijn collega’s in Veenhuizen ga bellen…