https://youtu.be/55H97880oao

In november en december van vorig jaar had Staatsbosbeheer studenten op bezoek van de Amsterdamse Reinwardt Academie. Leerlingen van deze opleiding worden klaargestoomd voor een functie in de erfgoedsector. Nu is dat een lelijk woord dat zo’n beetje alles kan betekenen. In mijn tijd, bijna dertig jaar geleden overwoog ik naar de Reinwardt te gaan vanwege de museologie die er toen vooral gegeven werd. Al lang geleden is het curriculum behoorlijk verbreed. En nu gaan leerlingen ook naar buiten! Erfgoed hoeft namelijk niet alleen over gebouwen (‘rood’) of collecties (goud) te gaan, maar kan net zo goed natuur (groen) behelzen, of beter nog: landschap. Daarin komt alles samen. En wie wil kan aan nog meer kleuren een betekenis koppelen. Regelmatig hoor ik over zilver, dat dan voor de verhalen en anekdotes staat.

Deze jongeren die in de toekomst voor ons erfgoed zorg gaan dragen, kregen een geweldig lesprogramma voorgeschoteld, al zeg ik het zelf. Ze werden stevig aan het denken gezet bij een les filosofie van Matthijs Schouten (“Wat is natuur? En welke grondhoudingen ten aanzien van natuur zijn er, en wat zijn de respectievelijke gevolgen?), ze kregen een college ontwerpgeschiedenis van Harma Horlings en gingen met Jori Wolf op pad in de Drentsche Aa. Zij had versterking ingeroepen van Theo Spek (prof.dr.ir.), verbonden aan de Universiteit Groningen en van historisch geograaf Hans Elerie. Buiten zie je beter waar je binnen over leerde. Bleek ook nu weer. En zo langs de beek, dan hoort het er bij dat je nat wordt -een student verloor zelfs een schoen… En door ging het. Naar de forten Rijnauwen en Vechten waar ze rondgeleid werden door boswachter Tineke Harlaar en van An van Veen over erfgoedbeleid hoorden.

Deze leerlingen zijn millennials, dus met I- of smartphones wordt alles vastgelegd. Muziek eronder en je hebt gewoon een tof filmpje. Eén groep verraste mij: daar had men nagedacht over hoe de plek buiten, waar vroeger gespeeld werd, in de loop van de tijd is veranderd. Er is aan opa gevraagd hoe het was daar in Hazerswoude Rijndijk. En hoorde: “Daar hebben we nog geprotesteerd tegen de bebouwing.” Later ging opa er zelf wonen. Kleine verhalen die de grote geschiedenis van ons landschap vertellen. Er werd een anekdote gedeeld waarin eigenlijk een diepe beschouwing over tijd schuilgaat: “Ik speelde altijd in het weiland. Toen ik terugkwam van vakantie stond de eerste bouwlaag van de woningen er en keek ik niet meer uit op Hazerswoude Dorp.

Beste Mayenne, Martine, Mechteld, Iris, Amy, Sissy, Dylan, Neeske, Daan, Lotte, Katja, Charlotte, Anouk, Roland, Valerie, Milou, Shannon, Anne, Teun, Nancy en Ruben; wij waren blij met jullie komst!
Maar lieverds, één ding: het is ‘de’ Drentsche Aa, niet het.