Dit is voorlopig de laatste hsftw. Als er meer tijd zou zijn, had ik gecheckt of er nieuwere wetenschappelijke inzichten of resultaten zijn op het gebied van plantencommunicatie, had ik de beelden die je hier ziet, gekoppeld aan de beschrijvingen van Oudemans in Vegetatieve Filosofie (en daar waarschijnlijk ook iets bozigs over gezegd). Ik zou natuurlijk niet om Peter Wohllebens Het Verborgen Leven van Planten heen kunnen en misschien had ik wel weer verwezen naar de klankentapper uit Suske en Wiske -zoals ik vier jaar geleden deed naar aanleiding van een post over The Secret Life of Plants.
En ik zou zeker een kleine studie hebben gedaan naar wat de Amerikaanse biologe Robin Wall Kimmerer te zeggen heeft over planten. Zij doceert botanie maar onderzocht ook haar roots en die liggen bij wat vroeger een Indianenstam genoemd werd. Nu spreken we specifiek en correct over de Citizen Potawatomi Nation. Toen zij op zoek ging naar de taal die haar voorouders spraken -en die door missie, zending en regeringsbeleid bijna dood is – ontdekte ze dat in het Potawatomi zeventig procent van de woorden werkwoorden zijn. In het Engels is dat maar dertig procent. Ze beschrijft heel fraai hoe ze op een dag op het werkwoord wiikwegamaa stuitte. Dat betekent ‘een baai zijn’. Neemt het water een andere vorm aan, bijvoorbeeld die van een rivier, dan is daar ook een werkwoord voor.
Ligt er een stuk fruit op tafel en je wil ernaar vragen, dan zeg je niet ‘wat is dat?’, maar ‘wie is dat zijn?’ Kimmerer: “Saying it makes a living land into ‘natural resources’. If a maple is an it, we can take up the chain saw. If a maple is a her, we think twice.”
Ook geen tijd? Kijk in ieder geval vanaf 42:00 min. & remember: “It all goes together.”

https://www.youtube.com/watch?v=CrrSAc-vjG4