[youtube https://www.youtube.com/watch?v=MIChEDYeBiQ]Zomer 1986. We hadden de eindexamens achter de rug en er volgde een eindeloze rij feesten. En overal hoorde je Bruce Springsteen. Het was de tijd dat je op een partij nog een hele lp draaide en iedereen had of kreeg Born in the USA (al uit 1984). Ver voor ‘mama appelsap’ de term werd om een idioot stukje Nederlands te horen in een Engelse tekst, gebeurde het ons, bij het nummer Working on the highway. Tien keer opnieuw opzetten, maar nee, ja, hij zingt echt Hey Yo Pindakaas. Nu hoor ik het nog steeds, en ik heb al een paar keer opgezocht wat hij echt zingt (Friday night’s pay night, guys fresh out of work), maar dat wil er niet in. Luister zelf, het gaat om de eerste regel. Op het studio-album is het veel ‘duidelijker’, maar hier toch een live versie. Dat is niet voor niks. Springsteen treedt volgende week dinsdag namelijk op in Den Haag. Na talloze militaire exercities, kermissen, pasar malams, demonstraties, hoog bezoek (koningin Wilhelmina die de jonge prinses Juliana ‘aan het volk toont’) en een optreden van andere rockgoden (The Rolling Stones in 1998) is Bruce voor een paar uur de baas van het Malieveld. Anders gezegd: te gast bij Staatsbosbeheer.[youtube https://www.youtube.com/watch?v=lc6F47Z6PI4]Springsteen zingt heel vaak over een Amerika dat voorbij is. Nergens mooier dan op The River, de dubbel lp uit 1980. In het titelnummer is de rivier een daadwerkelijke plek: We’d drive out of this valley / Down to where the fields were green / We’d go down to the river / And into the river we’d dive. High school sweethearts ontmoeten elkaar daar. Ze trouwen, hij vindt een baan in de bouw. Maar werk wordt schaarser, on account of the economy. De droom vervliegt. De herinnering aan hoe het was , that sends me down to the river / Though I know the river is dry. De opgedroogde rivier is een metafoor. Er is een eind aan ongebreideld Amerikaans optimisme. Springsteen schreef dit nummer over zijn zus en haar man, en maakte met dat persoonlijk verhaal een soundtrack voor de toenmalige recessie. De parallel met onze tijd is duidelijk. Beelden die Springsteen toen al opriep -autowrakken langs de weg, verlaten fabrieksgebouwen -je ziet ze overal nu in de States. Springsteen heeft heel goed door dat je Amerika niet weer groot maakt door oorlog en uitsluiting. Hij zegt: nobody wins unless everybody wins. Iets beters heb ik in de hele verkiezingsstrijd nog niet gehoord.