Woke up, it was a Chelsea morning, and
the first thing that I saw
was the sun through yellow curtains, and a
rainbow on the wall
Mocht ik ook nog naar Grasnapolsky, het festival op Radio Kootwijk. Dat vond dit jaar op 5, 6 en 7 februari plaats. Gister ging ik kijken en luisteren -het is echt beide daar. Ik hoorde iemand zeggen ‘elke foto die je maakt hier, is een ansichtkaart’. En dat klopt. Ik werd er wat ballorig van en knipte maar wat in het wilde weg met mijn telefoon. Zo krijg je niet per se goede foto’s, maar de gebouwen en hun omgeving, dat geheel blijft gewoon overeind. Je kunt ook ‘op zoek gaan’ (tussen aanhalingstekens, want ’t kost geen enkele moeite) naar bijzondere details. Dan kom je er pas achter hoe sterk het ontwerp van het gebouw is, zelfs de moeren passen in het geheel.Iets over het publiek. Kill all hipsters? Of Kiss all hipsters? Waar maak je je druk over. Op Gras komen gewoon fijne mensen, die snappen dat je niet tot aan de deur kunt rijden met de auto, die ook belangstelling hebben voor natuur (alle boswachtersafari’s zaten vol), die niet dringen (bij die zeldzame keer dat je ergens moet wachten), en belangrijkst van al: die niet staan te lallen als er muziek wordt gemaakt. (Eén ding; Tineke Verburg belde, ze wil haar truien terug).
De programmering is zo breed dat je even denkt, trekt een en hetzelfde publiek dat wel? Ja dus. Sta je eerst te bouncen op de lompe beats (dat is een compliment) van Woodie Smalls (rap uit Sint Niklaas), nog geen uur later zit je met z’n allen op de vloer. In Code draagt een abstract sprookje voor, en als kinderen bij hun favoriete voorleesjuf laten we ons betoveren. Zouden die twee samen niet wat kunnen?
De organisatie heeft haar best gedaan de boel aan te kleden. Maar in het Hoofdgebouw zijn niet veel extra’s nodig. Dat licht! Alles van grijs tot goud komt vanzelf langs. Het Noorse Atlanter kreeg de zonsondergang cadeau.In de kleinere ruimtes waren installaties ondergebracht. Daniel Maalman maakte met zijn lost & found orchestra nieuwe muziek op de industriële relicten van Radio Kootwijk. Tik tik tik tssss bam. Bij Tim van Cromvoirts Lungplant kon je tot rust komen. Adem in, adem uit in het kalme ritme van een van zijn pulserende planten.
Voor Eefje de Visser was het een spannende avond. Ze bracht nieuw werk waarmee ze in maart op tournee gaat. Kan ik een album van haar weleens te kabbelend vinden, live heeft ze me helemaal. En mij niet alleen. Ze had de hele zaal ademloos. Vertelt ze ook nog even dat iemand haar uitgelegd had hoe dit gebouw als een sfinx ontworpen is. “Cool hè”. Eefje heeft het goed gehoord. Architect Luthman, die het complex in 1923 tekende ten behoeve van de ’telegraafdienst naar Nederlands Oost-Indië’ schijnt gezegd te hebben dat al die nieuwe technieken hem geheimzinnig voorkwamen. Vandaar dat hij het Hoofdgebouw als een sfinx vorm gaf.
Het was een rijke oogst, zo’n zondag. Ik heb niks gemist. Toch: volgend jaar drie dagen.