Al vaker schreef ik over het belang van natuur, of überhaupt buiten zijn, vooral voor kinderen. Mijn teksten waren gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, verhalen van boswachters en eigen jeugdherinneringen. Ik wou nu weleens weten of kinderen ‘naar buiten’ echt zo leuk vinden. Ik vroeg Katja van Nus, moeder van twee, naar haar ervaring. Zij toog voor een kinderpartij naar het Gagelbos, bij Utrecht. Terwijl ze haar verhaal tikte, kwam op het Jeugdjournaal het bericht van de kleine ramp op het blotevoetenpad in Goes, waar kinderen hun voeten stuk liepen op maaiafval van distels dat op het pad terecht was gekomen. Katja schrijft:

Hoe anders kan het gaan. Mijn oudste dochter Myrthe werd een paar weken geleden 8. Elk jaar duikt de verjaardagsstress weer op: wat moeten we dit jaar doen? Myrthe had dit jaar al feestjes gehad met foto-shoot, glow-in-the-dark-midgetgolfen, mozaïeken, klimmen in het klimbos, kamperen… Hoe overtref je dat?! Het moet leuk zijn en origineel. Het feestje thuis met de speurtocht en spelletjes is niet langer mogelijk. Liefst moeten we ver weg in de auto.
Samen met dochter de opties op internet bekeken, en zo kwamen we uit bij natuurgids Klaartje, die de kinderen zou meenemen de natuur in – en ook nog tamelijk dichtbij huis: het Gagelbos. Ze beloofde met de kinderen door brandnetels te lopen, planten te eten, vuurtje te stoken, hutten te bouwen. Stoere dingen doen dus!De kinderen zijn oud genoeg om zelf de fietstocht te ondernemen, dus de auto was niet nodig (al zijn 10 ketende kids toch wel een zorgpuntje). Op het parkeerterrein bij het Gagelbos staat Klaartje, van Stichting Paardebloem, ons op te wachten met een grote tas vol vergrootglazen, emmers en meer. Na een stuk wandelpad kondigt ze plots aan dat we het pad verlaten en deelt ze vergrootglazen uit. Ze vestigt de aandacht op de kleine beestjes die overal op de grond en op de blaadjes rondkruipen. Binnen no time zitten alle kinderen op de grond en zien ze slakjes, spinnen en andere kriebelbeestjes. Klaartje heeft kaarten bij zich waarop de kinderen de insecten kunnen herkennen.Er is aandacht voor de brandnetels waar we inderdaad tussendoor lopen (geen blote voeten hier, maar lange broeken en regenlaarzen!) en wat blijkt: je kunt de bloemetjes vastpakken! Eén van de vriendinnetjes roept: “Dit is net Freek in het wild!” Ondertussen wordt er geknabbeld op de zaadjes van het fluitekruid dat overal staat.
Dan gaan we het bosje in waar we al even langslopen. Vriendinnetje Roosmarijn begint te snikken. Ze vindt het bos “een beetje spannend”. Ze wil er wel bij blijven en na 10 minuten is haar angst verdwenen. Net daarvoor zagen we een muisje uit zijn holletje kruipen. Klaartje vertelt dat je in een bos heel veel muizenholletjes onder de bladeren kunt vinden. Vooral mijn jongste, Roos, is een kei in het vinden van holletjes en gangen (die inderdaad soms alleen bedekt zijn met bladeren).Tweeëntwintig zwarte handjes later gaan we naar het naastgelegen grasveld waar de kinderen “3d-schilderijtjes” maken met bloemetjes, blaadjes, grassen en meer. En weer zijn elf neuzen naar de grond gericht en speuren ze het gebied af. Ik verbaas me ondertussen om de simpelheid én de vindingrijkheid van wat Klaartje doet. Met eenvoudige middelen laat ze zien wat je eigenlijk vlakbij huis kunt vinden. De kinderen maken de mooiste kunstwerkjes en genieten. Daarna mogen ze bij de sloot emmers water halen. Een natte broek blijft natuurlijk niet uit. Dochter Roos wil all the way. Laarzen uit, broek uit, hup de sloot in. Het is die dag – helaas – niet zo warm, maar vooruit.
Klaartje giet de emmers water uit in bakken, en daar komen kleine beestjes uit de waterplanten tevoorschijn. De kinderen vinden het prachtig. Het meisje dat net het bos wat spannend vond, juicht nu dat ze dit “het tofste feestje ooit” vindt.
Er is nog tijd om lekker te klimmen en rond de sloot te spelen. We moeten weer naar huis, waar de kinderen eigenlijk geen zin in hebben. Myrthe is een beetje teleurgesteld dat het vuurtje stoken niet doorgaat. Daarvoor is het die dag helaas te nat.
Weer thuis zijn ze helemaal blij van de middag buiten. Ik weet zeker dat een aantal van hen een volgende keer weer de bodem met de handjes verkent of aankomt met een blaadje waarop een vlinder eitjes heeft afgezet. En ik ben blij dat ik die kinderen met dit feestje heb kunnen laten zien hoe mooi dat is.