Here's something for the weekend #156
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=pgDE2DOICuc]Dit is het favoriete dier van een van de beroemdste filosofen uit onze geschiedenis. De zeekat (heel soms nog sepia genoemd, net als de inkt die je uit het dier kunt winnen), moet door deze denker talloze malen zijn bestudeerd op de kades waar vissers hem aan land brachten. Zoals Darwin (heel veel later) met duivenmelkers sprak om alles over de dieren te weten te komen, zo ondervroeg deze filosoof de vissers over wat ze vingen, en vooral natuurlijk over zeekatten. En het is haast zeker dat hij de beesten ook opensneed om te zien hoe ze werken. Zijn beschrijvingen zijn zeer accuraat en hij ontdekte bijvoorbeeld de hersenen van het beest (die schijn je makkelijk te missen als je aan ’t ontleden bent) en kwam erachter dat deze inktvisachtigen zich via een opening op hun hoofd ontlasten.
Hij vond ook hun hart, dacht hij. Het blijkt toch echt om de lever te gaan en het duurde tot in de zeventiende eeuw alvorens onze Jan Swammerdam bedacht hoe het zit en drie harten aantrof in de zeekat.
Volgende week meer over deze denker, die ook schreef over het vrouwelijk orgasme, snurkende dolfijnen, de geslachtsdelen van hyena’s, het hart als zetel van de ziel, en bij het goudhaantje (ik weiger een vogeltje van 8 centimeter goudhaan te noemen, zoals sommige nieuwlichters graag zouden willen) observeerde dat ‘zijn borst de kleur heeft van zonlicht dat door mist valt’.
Dat laatste is heel poëtisch maar deze filosoof legde de basis voor de wetenschappelijke benadering van de levende natuur -ik heb echter nog geen woord gelezen bij hem over het van kleur veranderen van de zeekat. (Het dier, zelf kleurenblind, kan de kleur van en de patronen op zijn huid aanpassen door middel van speciale pigmentcellen, waarvan hij er wel tot 200 per vierkante millimeter heeft). Maar goed, afgelopen week stond in de krant dat onderzoekers van de Universiteit van Genève nu pas hebben ontdekt hoe de huid werkt van die andere beroemde kleurverschieter, de kameleon. Het werk dat zo’n 2350 jaar geleden begon, gaat altijd door.
geef een reactie