[youtube https://www.youtube.com/watch?v=tqc4HRIXCmo]Je zou er zo intrappen, en denken dat beeld en geluid hier bij elkaar horen. Tori Amos zingt Winter’s Carol. Dat lied staat op het album Midwinter Graces uit 2009 en Tori gebruikte het voor de musical The Light Princess (2013), naar een sprookje van George MacDonald uit 1864. Winter’s Carol bezingt onbeschaamd heidens de rondgang van de seizoenen met Koning Hulst die het stokje overneemt van de Zomerkoningin. En in het donkerste deel van december raken ze elkaar, de zon rijst weer hoger. (Ik moet denken aan ‘deep in the heart of winter lies an eternal sunshine’, vrij naar Albert Camus).
Je ziet beelden uit Snow Queen (zonder ’the’) uit 2002, een bewerking van De Sneeuwkoningin, het cultuursprookje van Hans Christian Andersen uit 1844. Dat is dus ook niet Tori, met dat ijsblonde haar, maar Bridget Fonda.
Vriesfilms zijn in, er is recent nog een Disneyproductie van The Snow Queen uitgekomen, en er is natuurlijk Frozen -ooit bedoeld als bewerking van het verhaal van Andersen, maar het werd iets eigenstandigs. Ik herlas het sprookje (‘in zeven geschiedenissen’) en het is echt ontzettend goed. Heel kort samengevat: Gerda en Kay zijn beste maatjes. (Ze wonen in de stad ‘met een tuintje iets groter dan een bloempot’). Op een dag verandert Kay. Wat is er gebeurd? Zijn oog en zijn hart zijn geraakt door scherfjes van een betoverde spiegel. Die was gemaakt door de trollenduivel en zorgde ervoor dat alles wat erin te zien is, lelijk en slecht lijkt. (‘De mooiste landschappen zagen er daarin uit als gekookte spinazie’). Dat is heel diep van Andersen: de trol wilde de spiegel naar de hemel brengen om God en de engelen erin te laten kijken. Wat zouden zij zien? -maar zover komt het niet. De spiegel stort neer en versplintert. Het grootste deel van het verhaal gaat erover dat Kay, die steeds minder belangstelling heeft voor Gerda, meegenomen wordt door de Sneeuwkoningin en dat Gerda hem gaat zoeken. Voor haar is de hele natuur bezield, ze praat met de zonneschijn en de rivier en vraagt aan alle bloemen waar haar vriendje is. (En de narcis zegt: “Ik kan me zelf zien. Ik kan me zelf zien! O, o, wat ruik ik lekker.”). Het komt allemaal goed en eindigt met een moraal die zowel Christelijk (je moet worden als een kind om het Koninkrijk Gods te betreden) als humanistisch is (de kinderen ontdekken dat ze hun eigen meester zijn en verbreken daarmee de macht van de Sneeuwkoningin).
Ondertussen wordt het in onze decembermaand veertien graden. Ik snap de sneeuwfantasieën. Behoefte aan werkelijk koude beelden?[youtube https://www.youtube.com/watch?v=RGMa4sfwgIs]
Het Wereld Natuur Fonds voert actie voor het behoud van leefgebieden van de sneeuwluipaard. Als je nog een goede eindejaarsdaad zoekt. Vooruit!