[youtube https://www.youtube.com/watch?v=pptxLNugXlk]Zou iemand al met De Bosatlas van het Cultureel Erfgoed in de hand door Nederland van Charlotte Dematons gegaan zijn? Of andersom natuurlijk. Leuke oefening! Wel heel veel Nederland zo. En we gaan nog even door, met Alleman van Bert Haastra. De film, uit 1963, toont een soort grootste gemene deler van Nederland in die tijd. Iedereen is blank, burgerlijk en christelijk. Ik vermoed dat veel Nederlanders elkaar toen nog exotisch vonden. Dat iemand uit Katwijk vol verbazing (en afgrijzen?) keek naar de vastelaovend in Maastricht en dat sommige landrotten nog nooit de zee en de kustbewoners hadden gezien. Dat is misschien wel het fraaiste stukje Alleman, zo rond 34 min. gaan we een dagje naar het strand. De voice over zegt ‘we zijn een kuis volk’, nou! Het gehannes van de vrouw die van haar rok een soort tent maakt om zich zedig in om te kleden.
In Alleman gaan we vaker naar buiten, beetje recreëren langs de weg, met een politieagent die ons vanuit zijn auto maant ‘rechts te rijden’. Stevig doorstappende meiden zingen van ‘Leve de Wandelclub. Hup! Hup!’ Van een ongelofelijke schoonheid is de Hollandse winter. Schaatsen in de polder! Wat een beeld, de paarden op het ijs. Maar ook de vogel die vast vriest en het niet redt.
Toch op een gegeven moment is het voor mij genoeg met het ‘doe maar gewoon’ en al dat ‘ge-wij’. Wat me wel blijft fascineren, en waar we nog iets van kunnen leren: de boterham met tevredenheid.