[youtube https://www.youtube.com/watch?v=sN9StbxjJPw?rel=0]Ze waren een verrassing op Into the Great Wide Open: Vaudou Game. Frontman Peter Solo had het prima naar zijn zin op Vlieland dat hij Paradise Island noemde. Nu tourt de band door Europa. Ik zag ‘m in Utrecht en het was heel goed. De muziek van Vaudou Game wordt omschreven als Afrofunk, dat wil zeggen met invloeden van James Brown en Curtis Mayfield en stevig geworteld in traditionele muziek -in dit geval die van Benin en Togo. Dat is Vaudou muziek. En dat is iets anders dan Voodoo, geeft Solo aan.
Ten tijde van de slavenhandel werden Afrikaanse religies naar ‘de nieuwe wereld’ gebracht. Heel veel elementen bleven bewaard maar soms was er ook sprake van vermenging met Indiaanse godsdiensten en geneeskunst (zoals bijvoorbeeld in Winti uit Suriname). Het bekendste zijn de Vodou uit Haïti en Voodoo uit de Verenigde Staten (Louisiana en New York). Door Hollywood gepresenteerd als een barbarij met geslachte kippen, martelpoppen, zombies en een dikke katholieke walm. Muzikanten, van The Rolling Stones tot D’Angelo mogen er graag mee flirten.
Maar Peter Solo is the real thing. Hij legt zelfs even het concert stil om uit te leggen wat Vaudou voor hem en zijn cultuur betekent. Hij heeft geen exposé over de allerhoogste, de nooit afgbeelde scheppende godin Mawu of over de godin van het water, Mami Wata, de trickster en bemiddelaar tussen mens en goden, Papa Legba*, of al die anderen. Hij vertelt dat Vaudou voor hem vooral gaat over harmonie tussen mens en natuur, over respect voor de aarde en het leven. Right on.

*De formidabele Amerikaanse schrijfster Zora Neale Hurston bezocht in de jaren dertig van de vorige eeuw ondermeer Jamaica en Haïti om er onderzoek te doen naar volksgebruiken. Zij vertelt dat volgens geleerden Papa Legba een Haïtiaanse ‘versie’ is en dat men in West Afrika spreekt van Lecbah of Letbah. Zoral Neale Hurston was bij tal van Voodoorituelen aanwezig. Gedetailleerde beschrijvingen van dierenoffers zijn voor de moderne westerling zware kost. Toch wees Hurston toen al op de achteloosheid waarmee wij omgaan met vlees voor consumptie. (Zora Neale Hurston, Tell my horse,Voodoo and life in Hati and Jamaica. Harper Perennial, 1990).