In 1999 bestond Staatsbosbeheer 100 jaar. En dat hebben we gevierd! (Vrienden spraken van ‘Staatsborrelbeheer’, maar dat was afgunst). Mooiste moment van het jaar was misschien wel het ballet tijdens de officiële viering, in aanwezigheid van koningin Beatrix en prins Claus. Voor ons jubileum had Hans van Manen een choreografie gemaakt voor NDT I op muziek van Jacob ter Veldhuis. Maar indrukwekkender was ‘het ballet met de boom’: Wings of Wax van Kylián uit 1997. Het opent met muziek van Heinrich von Biber [youtube https://www.youtube.com/watch?v=2KNiR2qCSlw?rel=0](1644-1704): de Passacaglia voor vioolsolo. We weten niet of de componist een bedoeling had met het stuk. Hij voegde het als een soort supplement toe aan de nu beroemde Rozenkranssonates die hij in Salzburg schreef voor privédevotie van prins-aartsbisschop Maximilian Gandolph von Khünberg. Ook van de andere stukken die Kylián koos, ontglipt je makkelijk de betekenis, als die er überhaupt al was: Meditation Music van John Cage, een deel van een strijkkwartet van Philip Glass en van Bach de Variatio nr. 25 van de Goldberg Variationen. De geniale muziek, de perfectie van de dansers, dan geef je het publiek wel iets. Van koningin tot boswachter, iedereen was in het hart geraakt.
NRC Handelsblad beschreef: “Een kale boom hangt met de kruin naar beneden en de wortels hoog in de lucht in een niet begrensde ruimte. Rond de dode takken cirkelt een lichtspot, terwijl vanuit de coulissen een sinister schijnsel over de kale dansvlakte schijnt. De vier dansparen vormen samen een achtvoudige Icarus, de jongeman die het advies van zijn vader Daedalus in de wind sloeg en probeerde naar de zon te vliegen. Zijn vleugels van was smolten en hij stortte neer.” Een verhaal over te grote eigenwijsheid en hoogmoed waardoor je ont-aardt. Verwijst de boom naar het belang van geworteld zijn, of is dat te letterlijk? Het ballet paste zó goed bij Staatsbosbeheer, geen wonder dat velen dachten dat het voor ons gemaakt was…
In de nieuwe Nederlandse Harper’s Bazaar lees ik een interview met ontwerpster Miuccia Prada, ook een hoogvlieger, “maar”, besluit ze haar verhaal “Ik ben verankerd in de grond en aan het leven.” Zo is ons werk.

Het ballet is niet integraal op het internet terug te vinden. De foto is van de generale repetitie van het Boston Ballet, dat Wings of Wax in 2013 uitvoerde.
Met dank aan Wibo Kosters die in het het jubileumverleden van Staatsbosbeheer dook.