[youtube http://www.youtube.com/watch?v=ADP65wbBUpc?rel=0]Als kind was ik altijd buiten. Natuur was er gewoon. Dicht bij huis, alleen maar de straat over, begonnen de akkers, boomgaarden, weides en veldwegen. Verder weg waren er bossen en beken. Het is geen strijd maar ik zou zeggen dat buiten spelen in het Heuvelland toch wel het allerleukste is. (Zie ook clip).
Er zijn heel veel geweldige herinneringen: eindeloos wandelen, dammen bouwen, vlag veroveren, hutten bouwen, appels jatten, sleeën (desnoods op een stuk landbouwplastic), fossielen zoeken, planten verzamelen voor een herbarium, ‘sigaretten roken’ van verdord fluitekruid en nog veel meer illegaals. (Ich waor ‘ne richtige batteraaf).
Schijnt ook nog zo te zijn dat je er slimmer van wordt, al dat spelen in de natuur. Dat zal. Veel belangrijker vind ik dat er zoiets ontstaat als wat je in het Engels sense of place noemt. Niet alleen ken je de plantjes en beestjes van een plek, je hoort zelf bij die plek. Dat is kostbaar en iets wat geen spelcomputer of tv programma je kan geven.
Dat weten we bij Staatsbosbeheer ook en we doen er alles aan om kinderen in contact te brengen met natuur. Dat kan old school, gewoon op pad met de boswachter of een ivn’er en soorten leren onderscheiden (was een tijdje niet zo populair maar ik voorspel een rentree) of heel hip naar het speelbos. En wat geef je een kind niet door het een boom te laten planten? Tachtig procent van de Nederlandse gemeenten deed afgelopen week mee aan de Boomfeestdag. Er is nog ontzettend veel meer dat Staatsbosbeheer speciaal doet voor kinderen. We ontvingen er vorig jaar een miljoen in onze terreinen. Met cijfers kun je goochelen, dus zo heel veel zegt het niet. Maar wel: dat zijn er 200.000 meer dan in het jaar ervoor. Als Staatsbosbeheer niks zou doen dan komen sommige kinderen nóóit in de natuur. En dan onthoud je ze wel heel veel. Zou het niet zelfs zo zijn dat kinderen die veel in de natuur komen, later als volwassenen, iets van dat kind bewaard hebben? De verwondering misschien. Of gewoon het vermogen om speelplezier te halen uit eigenlijk niks (maar wat zijn die takken gaaf). It’s the joy of being.