De honderdste hsftw! En dit is leuk: op een borrel kwamen we laatst te spreken over je favoriete natuurmomenten, niet in die natuur zelf maar op tv. Wat herinner je je eigenlijk nog? Wat maakte in pak ‘m beet 1977 indruk? Wat was er überhaupt te zien voor 1983?
Nou in ieder geval, en zo begon het gesprek ook, de Nieuwe Wildernis van toen: die van Lorne Greene. De serie zette vooral in op spektakel: grote hoefdieren vallen ten prooi aan grote reptielen en katachtigen. Dat soort werk.
Noodgedwongen veel subtieler was k.r.o’s Natuur In Eigen Land van Maurice Nijsten en Jo Erkens. Daar kan ik me niks concreets van herinneren maar het lijkt alsof je heel lang naar een sloot keek… inenen …ploep…een luchtbel! En dan een voice over die zegt ‘dit was de zeldzame Poelendonder’. Anderen bezworen mij dat het toch echt goed was.
De ncrv had Ja Natuurlijk en Ja Natuurlijk extra.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=nB1iHpe8z-Y?rel=0]
Staatsbosbeheer was in 1982 ook zo: “We gaan u eens vertellen wat u ziet en waarom u dat belangrijk dient te vinden.” Maar Antoon van Hooff, die het programma later presenteerde, was inspirerend en bevlogen en je wou zo met ‘m op reis.
Verder moest ik ook denken aan Maja de Bij (vond ik vreselijk, door die ‘vlakke’ Japanse tekentechniek) en Dieren van het Groene Woud (Tros). Ook getekend in Japan, maar voller en vooral spannender -vond iedereen. Niemand kende De Kinderen van het Nieuwe Woud. Wel weer geliefd en van iets later: de bossen uit De Zevensprong. Iedereen neuriede de tune van Q en Q zo na, maar zat daar eigenlijk natuur in?
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=k93427YbmsY?rel=0&w=420&h=315]Maar absoluut op één staat bij mij de aftiteling van Het kleine Huis op de Prairie (E.O). De serie is te schmaltzy, maar die laatste 25 seconden doen ’t ‘m. Wat is er nu fijner dan om door een bloemenwei te rennen, de heuvel af. Deden wij ook in Limburg, door de boterbloemen, klaver, zuring.

Ik moet denken aan Walt Whitman die met zijn gedicht Song to myself (opgenomen in Leaves of Gras, 1855) de Amerikaanse natuurlyriek een eigen stem gaf. Whitman is onbeschaamd en sensueel wanneer hij zijn verbondenheid met het land bezingt. Uiteindelijk valt hij zelfs samen met dat land:

I bequeath myself to the dirt to grow from the grass I love,
If you want me again look for me under your boot-soles.

Iedereen keek naar Jacques Cousteau, natuurbeschermer en -onderzoeker. In zijn persoon kwamen wetenschap en romantiek samen. Zijn onderzoeksboot heette Calypso en dat werd de titel van John Denvers theme song voor de serie.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=-ZonmQZG0GQ?rel=0]
Joyful and loving in letting it be.

Het is een uitnodiging.