Vandaag is de officiële première van De Nieuwe Wildernis. De film genereert zoveel publiciteit, daar hoef ik niet ook nog wat over te zeggen. Nou ja, gewoon gaan kijken.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=_O99sS6K7RU&w=560&h=315]
En, ik kan het niet laten, het woord ‘ongerepte’ in deze trailer wringt natuurlijk een beetje.
Vorige week was ik bij onze vrienden van Natuurmonumenten. Waar Staatsbosbeheer even helemaal voor wildernis gaat, zet men daar zwaar in op cultuur. Op gebouwen om precies te zijn. En daar hebben ze er heel veel van. Wij ook, maar het is dus maar waar de schijnwerper op staat. Nu heeft Natuurmonumenten ze wel heel fraai op een rij gezet, in een handzaam boekje. Het is overzichtelijk ingedeeld, met categorieën zoals je die verwacht: molens, militair erfgoed en zo verder. En dan ineens staat daar: dierenverblijven. Dat is spannend. O, ja schaapskooien en zo vallen daar natuurlijk ook onder. Maar het gaafste is toch wel  het hondenhok op landgoed ’t Waliën (Warnsveld). Het is uit 1915 en heel fraai gemetseld. De categorie ‘overig’ is ook altijd goed voor verrassingen. Hier vind je bijvoorbeeld het Waterloopbos. Een absolute aanrader. Het ligt in Markenesse en werd vanaf 1954 gebruikt door het Waterloopkundig Laboratorium uit Delft. In de polder bouwden de ingenieurs enorme schaalmodellen om effecten van eb en vloed en golfwerking te meten.
Verder valt op dat we toch wel vaak buren zijn. Kasteel Eerde in Ommen is van Natuurmonumenten, maar veel van de bossen in de directe omgeving beheren wij. Het magnifique Kasteel Genhoes en de curieuze Drie Beeldjes in Valkenburg zijn Natuurmonumenten, het Gerendal, waar je op uitkijkt vanuit het kasteel, is Staatsbosbeheer. De bezoeker zal het niet veel uitmaken: die ervaart één landschap. Zou het nog ooit zover komen dat we gezamelijk een boek uitgeven, over dat landschap. Met wildernis en monumenten. Ik wil wel.