[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=OdeOyrLHdSg&w=560&h=315]De hittegolf is nog niet voorbij. Wat is het fijn om de koelte onder een boom op te zoeken! Daar werd al in de oudheid over geschreven. Uiteraard door gefortuneerden die de warmte van de stad ontvluchtten en hun buitenhuis op het lommerrijke platteland opzochten. In de Georgica (een verhandeling over het boerenbedrijf) van Vergilius wordt verzucht: “Hoe zoet is ’t onder het schaduwlover te mogen slapen.” En bij Horatius is het “Een lust te liggen nu onder een oude steeneik.”

In de Nederlandse achttiende eeuw wordt het aanplanten van bomen op buitenplaatsen aangeraden door Pieter de la Court van der Voort. Al het gebladerte schiep “aengename verquikkinge in hette, nevens een fraei gezigt.” Wie écht schaduw wenste legde een berceau aan, een loofgang die voorkomt dat je ook maar een spat zon vangt. Het ‘queelen’ van de vogels was een plezier om naar te luisteren.

Het ‘Ombra mai fu’ dat Cecilia Bartoli hier zingt komt uit Händels opera Serse (Xerxes in het Italiaans). Hij was de legendarische Perzische koning (vanaf 485 v.Chr.) die voortdured overhoop lag met de Grieken. In de openingsscène staat Xerxes in een magnifique tuin. In het midden staat een plataan en Xerxes zingt hem toe, iets in de trant van ‘dat de roofzucht van de Zuidenwind je maar niet mag schenden’. Maar dan! Een van de beroemdste aria’s volgt:

Ombra mai fu
di vegetabile
cara ed amabile
soave più.

Hier maar in een Engelse vertaling: Never was nature’s / own shade more beloved / or sweetly treasured / than thine.
Oorspronkelijk schreef Händel de rol voor de castraat Caffarelli. Nu wordt het stuk vaak uitgevoerd door mezzosopranen en contratenoren. De Amerikaanse Jennifer Larmore maakte er zelfs een ‘industrial waste glamour’ clip bij. Die ik niet helemaal vat. Iemand?[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=BGVcjpJmbm4&w=420&h=315]