De ervaring leert dat als je een bijzondere plek noemt, in dit blog bijvoorbeeld, dat het daar dan niet per se drukker wordt. (Nou ja, als Linda de Mol het zou doen, dan weer wel natuurlijk. Linda kan maar beter niets zeggen). Dus ik durf het best over de ommuurde moestuin en boomgaard van Kasteel Groeneveld te hebben. De rust! – terwijl er hard gewerkt moet worden om er voor te zorgen dat hij er zo fraai bijligt. Misschien is het juist wel die aangebrachte orde, die zo’n kalm gevoel geeft. Binnen het hek is even alles goed met de wereld.
Ik ben er voor de opening van de tentoonstelling van Peter van Straaten. En ik ben opzettelijk (veel) te vroeg. Wat een verrukking. Als je niks sloopt mag er best een zaadje mee, voor thuis. Roomse Kervel, ja! – wat een chique zwarte zaadschermen. Mooi voor als het fluitekruid weg is.

Maar Van Straaten dus. Heel Oud Zuid was ook overgekomen. Het was loeidruk en de gasten werden in twee zalen ondergebracht. Wie pech had, volgde de opening op een scherm. Ik hoorde iemand zeggen “Zat je ook bij het volk?”. Ze hebben natuurlijk allemaal een huisje in Frankrijk, die Amsterdammers, maar toch schuifelden ze hier, in de provincie, wat onwennig rond.

Is je weleens opgevallen dat je de meeste spotprenten of cartoons niet kunt ‘navertellen’ zonder verlies van de humor? Maar bij Van Straaten kan het wel: man en vrouw in bos. tekst: “echt een bos om je te verhangen, vind je niet?” Of: twee vrouwen in Frankrijk voor bord met pijl richting waterval. Tekst: “hier moet je voor betalen.” Echt geestig.

Zoveel humor, daar hoort een schaduwkant bij. Dat zie je ook bij alle grote cabaretiers bijvoorbeeld. Van Straaten heeft behoefte aan troost en vindt die in de natuur.[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=1aEKtv84sYw&w=560&h=315]