Wat moet dat fijn zijn; in 2002 fantaseerde je over het aanleggen van een verzameling van de mooiste tekeningen uit de Gouden Eeuw. En nu, nog maar net een decennium verder, is je droom uitgekomen. Omdat je smaak en geld hebt, zoals de New Yorkse verzamelaar Clement C. Moore van wie tot in mei zo’n vijftig tekeningen in het Teylers Museum hangen. Dat is een mooi klein aantal voor een tentoonstelling, zodat je aan elk werk de nodige aandacht kunt schenken. Nauwkeurig kijken wordt beloond hier. Neem alleen al Avercamps ‘Vissers met Kampen in de verte’. Wat heeft die tekening veel! Er gebeurt van alles, er wordt geploegd, er rijdt een hooiwagen, er is duidelijk standsverschil tussen de vissers aan wal en in het bootje. Wat doet de man met de molensteenkraag daar eigenlijk? Men is in de weer met netten en fuiken en langs de hele horizon word je uitgedaagd iets te herkennen.Het is uiteraard een Overijsselse scène maar de Moore collectie is eigenlijk overweldigend Hollands. Er zijn wilgen, schaatsers, tulpen, molens, schepen.

Teylers toont twee tulpen, een van Johannes Bronckhorst en een van zijn leerling Herman Henstenburg. Het zijn bladen uit zogenoemde tulpenboeken, een soort luxe reclamebrochures waarmee de bollenhandelaren hun waar aan de man brachten. De tulpen zelf zaten bij het verhandelen tussen september en mei nog in de grond. De koper zegde op basis van een tekening of prent een betaling toe die pas geschiedde als de bollen gerooid waren. Dat zal af en toe best teleurstellend hebben uitgepakt: van de kostbaarste tulp, de  rood en wit gevlamde, is de schoonheid niet genetisch bepaald en deze wordt dus ook niet doorgegeven. Ze ontstaat door een virus. De in het verleden behaalde resultaten waren geen garantie voor de toekomstige tulpen. De tekeningen in Teylers worden zonder veel achtergrondinformatie getoond. Hierdoor blijft het allemaal wel wat anekdotisch. Het zou bij de landschappen best nuttig zijn iets meer te vertellen. Over de al dan niet topgrafisch correcte weergaven bijvoorbeeld of over hoe de kunstenaar echt naar buiten trok en wat hij verder in zijn atelier toevoegde of idealiseerde. Of wat het betekent als iets ‘naer het leven’ getekend is.
Evengoed, het blijft een groot plezier deze werken nu in het Teylers te kunnen zien. (En Redouté is er ook nog!)