Enter a Brave New World stond op de uitnodiging van de Eindhovense Dutch Design Week 2012. Dat was even schrikken; had de organisatie geen idee dat Aldous Huxley zijn boektitel Brave New World (1932) waaraan het thema van de ontwerpweek is ontleend, ironisch bedoelde? Huxley heeft zijn hele leven gewaarschuwd tegen ideologieën die ons heilstaten beloven. Een ‘brave new world’ bestaat helemaal niet! (En de pogingen om een ‘heerlijke nieuwe wereld’ te creëren leiden altijd tot het instellen van totalitaire regimes). Wat niet wil zeggen dat je problemen die er zijn niet hoeft op te lossen, of dat je niet mag dromen van een mooiere toekomst.  

Het blijft een akelige titel (ook als ze de oorspronkelijke ironie ironisch hergebruiken) maar wat navraag leert dat het gaat om ‘het stimuleren van ontwerpers die de wereld kunnen, moeten en willen verbeteren’. Dat doe je niet door nog meer spulletjes te fabrieken. Dat weten ze al jaren daar op de Design Academy. De presentatie van hun afstudeerders is het hoogtepunt van de week en het is een feest om al die jonge ontwerpers te zien die een zinnige bijdrage willen leveren aan de wereld waarin ze leven. Idealisme is niet dood! En deze jongeren zijn wel degelijk betrokken bij natuur- en milieuvraagstukken.

Gedeeld en duurzaam, samen en groen; verschillende studenten werkten ideeën uit om mensen onderling en mensen en natuur dichter bij elkaar te brengen. Barbara Larcin bouwde zelfs een site om het uitruilen van diensten mogelijk te maken.(Groente uit eigen tuin tegen babysitten bijvoorbeeld). Dat kennen we op locaal niveau al op veel plaatsen maar zij verbeeldt het wel erg leuk met een gemeenschap van playmobilmannetjes die allemaal een bord omhooghouden met daarop hun vraag of aanbod.

Er zijn heel veel ideeën voor hergebruik of alternatief gebruik van materialen. Tom van Soest maakt prachtige blended materials. Sloopafval uit de (wegen)bouw gooit hij in zijn blender die het vermaalt tot poeder waarmee nieuwe bouwmaterialen gemaakt worden. Sjoerd Ebberink gebruikt leer dat door de industrie afgekeurd is. Hij werkt juist met de schoonheid van de fouten.

Laura van Os experimenteerde met stofjes die ze uit de rabarbervariëteit ‘Victoria’ haalde en vond een hulpmiddel in de strijd tegen de mijten die zo’n enorme kaalslag aanrichten onder bijenvolken. Giacomo Povan verdiepte zich in hoe planten op vervuilde grond gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld metalen uit de bodem te halen en die zelfs weer opnieuw te gebruiken.

De meest poëtische graduate vind ik Mats Horbach. Hij liet zijn fantasie los op de stereotype vorm van een kast en ontdekte duizend en één vormen die een kast óók kan hebben. Hij voerde die allemaal uit, in houten miniaturen. Horbach zegt dat als je de wereld in een ‘zo is het en niet anders’ mentaliteit tegemoet treedt, je eindeloze hoeveelheden andere mogelijkheden mist.

In het begeleidend tekstje bij zijn kunstwerk staat het doel van zijn  ontwerpen: to fully open new doors of perception. Ik vraag hem of hij bewust met een citaat van Huxley gespeeld heeft en hij kijkt mij niet begrijpend aan. Hij had geen idee wie Huxley is.

In 1954 schreef Huxley The Doors of Perception waarin hij verslag doet van zijn ervaringen met hallucinogenen. (De band The Doors ontleent zijn naam aan het boek). Voor de titel van zijn boek gebruikte Huxley een citaat uit een gedicht van William Blake: If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, infinite. For man has closed himself up,…

Horbach maakte een prachtig boek bij zijn presentatie. Het is zo mooi en goed dat het helemaal niet uitmaakt of je Huxley nou wel of niet kent. Horbach vertelt een soort sprookjes. Bijvoorbeeld van de koning die alles al had en voor zijn verjaardag de maan wenst. Een klein meisje wil hem die wel schenken. Ze geeft de koning een lange ladder. ‘Maar die raakt de maan niet’ verwijt de koning het meisje. Zij neemt de koning mee tot recht onder de ladder en hij kijkt omhoog. “The king saw what she saw and smiled. Thank you child, I will go to the moon now.”