Winterrust in de Biesbosch ingegaan
Vele soorten watervogels zijn afhankelijk van de rust in de Biesbosch. Waaronder deze prachtige man grote zaagbek. Foto: Staatsbosbeheer - Joey Braat
De Biesbosch is in de winterperiode van groot belang voor landelijke en zelfs West-Europese populaties watervogels. Grote aantallen watervogels komen vanaf de nazomer specifiek naar de Biesbosch toe om hier te overwinteren. Vanaf november zien we daar steeds meer soorten uit het Hoge Noorden bij komen. Deze soorten komen al generaties lang naar de Biesbosch en zijn zeer verstoringsgevoelig. Hier vinden ze namelijk open stromend water, voedsel én de nodige rust. Zoetwatergetijdengebieden zijn zeldzaam maar o zo belangrijk voor watervogels om de winter door te komen. Staatsbosbeheer hanteert daarom al jaren de winterrust om tienduizenden watervogels de nodige rust te bieden.
Winterrust ingegaan
Op 1 november is de winterrustperiode gestart in de Biesbosch en loopt nog door tot 1 maart. Vanaf dat moment zijn de meeste watervogels naar het noorden vertrokken en hebben ze weer voldoende energie opgedaan voor het komende broedseizoen. Deze rustgebieden zijn reeds afgesloten delen van de Biesbosch en 5 luwteplekken op grotere kreken. Hier zien we al jarenlang concentraties van watervogels die zeer regelmatig verstoort worden door vaarrecreatie. De rustgebieden kunt u bekijken via de volgende link: kaart winterrustregeling Biesbosch
Herberg De Biesbosch
Vele tienduizenden watervogels, zoals ganzen, reigers, roofvogels, meeuwen en eenden blijven hier de gehele winterperiode. De Biesbosch is geen toevallige bestemming. De grote open stukken water vriezen minder snel dicht, zijn voedselrijk en de watervogels verblijven op delen die relatief beschut liggen tegen weer en wind. Op die plaatsen is voldoende voedsel beschikbaar en wachten de vogels in de luwte van de Biesbosch tot de winter voorbij is en het voorjaar begint. De vogels trekken naar de Biesbosch om op krachten te komen voor de terugtocht en/of ter voorbereiding op de winter en het komende broedseizoen. De watervogels hebben daar alle energie voor nodig. Verstoring tijdens deze periode kan leiden tot onvoldoende rust wat tot gevolg kan hebben dat vogels het gebied verlaten en/of zelfs de winter niet overleven. En dat is niet de bedoeling!
Watervogels zijn verstoringsgevoelig
Watervogels zijn extreem schuw en verstoring op open water is dan ook snel gebeurd. Voedsel is schaars, verstoring is snel gebeurd en daardoor verliezen ze dan veel energie. Vaarbewegingen en watervogels gaan eenmaal slecht samen. We zien dat elke dag en zeker in de winter hebben kwetsbare soorten daar echt last van. Soorten als het nonnetje, kuifeend en brilduiker vliegen bij benadering van een boot al op bij een afstand van vele honderden meters. Als er enkele boten per uur langs en door groepen watervogels varen dan zijn de vogels alleen maar aan het vliegen. Dan kunnen ze niet rusten, eten, raken ze uitgeput en biedt de Biesbosch niet de nodige veilige rustplaats die deze vogels nodig hebben. Daarom is het belangrijk dat de watervogels in de Biesbosch op meerdere plekken de nodige rust kunnen vinden. Dit op zo’n manier dat de kreken bevaarbaar blijven.
Geniet en gun vogels in de winter hun rust
Veel mensen trekken er in de wintermaanden op uit om te genieten van de prachtige Biesbosch. Met een boot, op de fiets of te voet wordt de natuur ontdekt. De Biesbosch biedt ook zeker aan vele mensen de nodige rust. We vragen met name de watersporters rekening te houden met de watervogels en tussen 1 november en 1 maart de rustgebieden voor vogels niet in te varen. Op meerdere plekken kun je genieten van prachtige soorten als grote zaagbekken, nonnetjes, brilduikers, smienten, kuifeenden, futen en misschien zelfs een zeearend! Wandelaars hebben vanaf de verschillende wandelpaden goed zicht op de vogels. Goede vertrekpunten zijn de parkeerplaatsen bij het Biesbosch MuseumEiland, parkeerplaats Jantjesplaat en de Nieuwe Dordtse Biesbosch. Kijk voor meer informatie op www.staatsbosbeheer.nl/biesbosch en https://np-debiesbosch.nl/te-doen/wandelen/
geef een reactie
Liesbeth
En nu is het nog geen zomer.Wie neemt er nu eens een keer zijn/haar verantwoording? Gemeente Altena? Staatbosbeheer?
Wim van wijk
Maar dat was buiten het uitzonderlijk mooie weekeinde van 12 en 13 november gerekend.
De zondag begon koud, maar het feit dat de zon meteen bij de opkomst boven de horizon verscheen, was een teken dat de temperatuur die middag zou oplopen tot waarden die bij het voorjaar horen. Bovendien bestond de wind uit niet meer dan een zuchtje uit het zuiden. Die ochtenduren was het dan ook heerlijk stil. Er ruiste geen riet, de pont bij de Kop van ’t Land zette startte pas rond kwart voor 11 zijn motoren.
Maar rond 1 uur was het gedaan met de stilte. Uit de richting van Werkendam zwol het geluid van motoren aan die de Bandijk benutten om eens flink gas te geven. Het moet een flinke groep geweest zijn, want terwijl de ene even gas terug moest nemen om een bocht te nemen, was aan het oplopend gejank van zijn voorganger te horen dat die weer een recht stuk voor zich zag. Na een minuut of tien zwakte het geluid af ten teken dat de laatste de bocht naar het Biesboschmuseum had genomen. Niet veel later reisde het geluid – zij het minder heftig – in tegengestelde richting voorbij: kennelijk reden de motorrijders via de brug bij Lijnoorden het rondje Noordwaard.
Vervolgens werd het even angstvallig stil, maar niet lang. Al snel was er nieuw motorgeraas te horen. Deze groep moest qua decibels weliswaar zijn meerdere erkennen in de eerste sliert, maar liet toch ook overduidelijk van zich horen. Bovendien hadden zij de pech dat ze concurrentie kregen. Op de rivier klonk nu het gebrul van een speedboot. Geen gewone, maar waarschijnlijk zo eentje met twee zware buitenboordmotoren, in ieder geval eentje die je eerst naar de lucht doet kijken, omdat je denkt dat er een vliegtuig laag over komt vliegen. Deze moet ter hoogte van de Spieringsluis gekeerd zijn en teruggevaren zijn naar het Hollands Diep, want ook dat geluid nam af.
In feite hield de herrie een groot deel van de middag aan, pas na half 4 werden de intervallen waarin er even niets te horen was, langer. Toen kregen de gewone geluiden weer de overhand, zoals die van autobanden die over de naden in de brug van de Veerweg of de Bandijk rijden. Of het soortgelijke geluid dat autobanden maken als ze over de klep van de pont rijden.
In de zomermaanden zijn dit soort lawaaiuitbarstingen gewoon geworden en worden ze geaccepteerd. Er schijnt ook niets tegen te doen te zijn. Maar is dat ook echt zo? Is bijvoorbeeld de rondrijmogelijkheid door de Noordwaard voor motorrijders niet te verhinderen?