De Raad van State heeft besloten in de zaak beroepsvisserij in De Biesbosch. Sportvisserij Zuidwest-Nederland stapte naar de rechter om voor bepaalde vissoorten een jaarlijks visquotum af te dwingen. De sportvissers vinden dat er in de Biesbosch en rivieren in de regio te veel vis wordt gevangen door de beroepsvisserij. Het gaat onder meer om karpers, snoekbaarzen, brasems en blankvoorns. De Raad van State wijst in de uitspraak de bezwaren van de sportvisserij van de hand.

Visvangsten
Eerder verleende de Kamer voor de Binnenvisserij toestemming aan drie beroepsvissers om in de Biesbosch, rond Werkendam en Dussen op een aantal vissoorten te vissen. Hoewel de betrokken visserijfamilies, die al generaties in de binnenwateren actief zijn, geen quotum opgelegd hebben gekregen, geldt er toch een aantal beperkingen. Zo dienen zij baarzen en snoeken terug te zetten en mogen zij maar een half jaar met slechts een beperkt aantal boomkorren (bepaald soort netten) vissen. Er is eigenlijk weinig bekend over hoeveel vis precies in het natuurgebied zit, hoeveel wordt er gevangen en wat is het effect daarvan is op de populaties broedende, visetende vogels in een natuurgebied als de Biesbosch en omringende rivieren?

Duurzaam onder water? 
Tegenwoordig heeft iedereen het ook over duurzaamheid. Hoe wordt zo’n inmiddels ingeburgerd begrip verankerd bij de verpachting van de visrechten? Als we de status van het vermaarde zoetwatergetijdengebied in ogenschouw nemen, zijn dat hele wezenlijke vragen. In de Biesbosch onderzoeken instituten en particuliere bureaus van alles en nog wat: modderkruipers, vleermuizen, vestiging van oever- en waterplanten, broedvogels. In samenwerking met RIVM wordt de depositie van stikstof in de Biesbosch onderzocht en over bevers, visarenden en zeearenden weten we inmiddels ook het nodige. Maar als het gaat over de toestand van de onderwaterfauna is het nog te stil. Daar moeten we mee aan de slag de komende jaren.