Amper een jaar geleden werd het drieluik ‘De Terugkeer Van’ met de bever, de ijsvogel en de torenvalk in de hoofdrol, door de Vara uitgezonden. Cees van Kempen uit Nieuw-Vossemeer won met zijn film over de ijsvogel de publieksprijs van het eerste Wildlife Film Festival Rotterdam. In internationaal opzicht oogst zijn serie nu veel lof. Een paar jaar geleden gaf hij zijn werk op, om zich helemaal aan het filmen te kunnen wijden. “Filmen geeft mij een voldaan gevoel” aldus Van Kempen.

Kaskraker
Het produceren van natuurfilms zit niet zo in onze genen. De Nederlandse cultuur is daar niet op gericht. Wij hebben immers niet zoiets als de BBC, bovendien is ons taalgebied veel en veel kleiner, hetgeen de afzet op de merkt beperkt. Desondanks, was De Nieuwe Wildernis, een film over het reilen en zeilen van grote grazers in de Oostvaardersplassen, een regelrechte kaskraker. De film werd in de bioscoop door meer dan 750.000 mensen bezocht. Buitenlandse omroepen toonden ook belangstelling voor deze Nederlandse productie. Op zoiets valt echter geen peil te trekken want de tweede grote, Nederlandse productie Holland, Natuur in de delta trok die massale belangstelling niet. De film kreeg  echter wel het predikaat Gouden Film, hetgeen inhoudt dat er maar liefst 100.000 bezoekers de natuurfilm in de bioscoop hebben gezien. Tegenwoordig maken filmers uiteraard gebruik van digitale technieken. Vroeger ging dat natuurlijk op een andere manier. In de Biesbosch heb ik destijds vele malen met filmploegen gevaren. Het was altijd sjouwen met 16.mm filmcamera’s en loodzware statieven. Het filmen ging ook anders. Over ieder shot werd vooraf goed nagedacht. Het waren immers (peperdure) filmstroken van zo’n twaalf tot vijftien minuten en tijdens het montageproces werden al die stroken met ‘filmlasjes’ op gigantische montagetafels aan elkaar gemonteerd. Het geluid moest daarbij ook synchroon worden gelegd, met andere woorden, als er iemand pratend in beeld werd gebracht, dan diende dat te kloppen met de uitgesproken teksten. Mannen zoals Bert Haanstra, Rolf Orthel en Musch & Tinbergen waren in feite de pioniers van de Nederlandse (natuur)filmindustrie. Maar goed, dat is allemaal verleden tijd. Geen filmlasjes meer en montagetafels, alles gaat digitaal, ook in hoge resoluties. Van Kempen filmde zijn drieluik in 4K en vanwege die hoge kwaliteit breekt zijn Nederlandse natuurserie internationaal door. Mooi dat oer-Hollandse soorten zoals bever, ijsvogel en torenvalk daar een rol bij spelen. De beelden zijn evenmin gemaakt in een ver exotisch land, maar gewoon in plat, Nederlands polderland. Voor deze serie bracht Van Kempen menig uurtje buiten door. Ook hier zijn geduld en doorzettingsvermogen echter, net als voor de cineasten die destijds op 16.mm ‘draaiden’, sleutelbegrippen.