Het komt niet elke winter voor, maar als het eens flink vriest, dan laten de boswachters hun werk vallen en gaan ze op pad om wakken te slaan in de drinkpoelen voor het vee. Onze grasmaaiers van de natuur maken hier graag gebruik van, maar ook veel vogels komen hier drinken als het land bevroren is of onder de sneeuw ligt. Het is zwaar werk, maar erg dankbaar om te doen.

Grazers in de duinen
In meerdere natuurgebieden op de Kop van Schouwen lopen grazers: Shetlanderpony’s, Exmoorpony’s en Schotse Hooglanders. Deze dieren zorgen er met hun gegraas voor dat de duinen en de Vroongronden open blijven. Het stugge duinriet wordt opgegeten, jonge boompjes krijgen geen kans om op te groeien en kale duinen blijven kaal door het getrappel van de hoeven. Hierdoor ontstaat er een uniek duinleefgebied voor planten en dieren.
Onze beesten zijn uitstekend in staat om ook in winterse omstandigheden buiten te lopen. Bij storm of regen zoeken ze een beschut plekje achter een duin of in een bosje, met hun kont naar de wind gericht. Hun dikke wintervacht houdt ze warm. En ondanks dat er in de winter weinig gras lijkt te staan, kunnen ze genoeg eten bij elkaar scharrelen, al zullen ze op slechte dagen wat van hun vetreserves aanspreken. Mocht de sneeuwperiode echt lang gaan duren, dan worden de dieren bijgevoerd.

Drinkpoelen voor het vee
In de natuur kunnen veel dieren ’s winters best wel even zonder drinken, uit het vochtige gras krijgen ze water binnen. Voor het vee is dat echter niet voldoende, vandaar dat we dagelijks de drinkpoelen open hakken en de ijsschotsen onder het ijs schuiven zodat het was langer openblijft. Het hakken is zwaar werk, onder lastige omstandigheden. Maar als dan de paarden of runderen direct komen drinken weet je dat je het niet voor niets hebt gedaan.

Water voor vogels
Maar niet alleen ons vee maakt gebruik van dit open water. Ook vogels komen hier drinken: merels, roodborstjes, lijsters, maar ook koperwieken uit de Scandinavische landen, steltlopers en diverse eenden. Bij grotere poelen, waar vis zit, heeft de ijsvogel zijn vaste plekje op zoek naar zijn dagelijkse portie vis. Dichtgevroren poelen, vijvers en sloten zorgen er voor dat deze vogel niet bij zijn vis kan, wat na een paar dagen al fataal kan worden.

Gelukkig duurt de vorstperiode meestal niet al te lang. Bijvoeren en wakken hakken is dan niet meer nodig. De dieren kunnen zelf weer op zoek naar plekken in de natuur om te eten, te drinken en te rusten.