Rond 1996 verdween de laatste boomkikker uit de Strijdersgatpolder, het werd er stil in het voorjaar. Door het verbeteren en uitbreiden van het leefgebied kunnen we nu weer volop genieten van de vele kikkers in deze polder maar ook in andere gebieden van Staatsbosbeheer in West-Zeeuws-Vlaanderen laat de boomkikker zich weer horen.

Afname van de boomkikker

In de jaren negentig van de vorige eeuw ging het slecht met de boomkikkers in Zeeuws-Vlaanderen. Door de afname van een geschikt leefgebied en de verandering van het gebruik van het buitengebied leefden er nog maar een paar honderd kikkers in drie geïsoleerde gebieden. De boomkikker heeft namelijk zonnige, ondiepe poelen nodig, zonder vissen, om zich voort te planten en heeft een landgebied nodig waar ze zich ophouden buiten de voortplantingstijd. Dit is in de zomer een kleinschalig landschap met veel kruiden en lage struiken. En in de winter zoekt de boomkikker een vorstvrije ruimte op als een holletje in de grond, onder plantaardig materiaal of in kelders van woningen om te overwinteren.

Verbinden van leefgebieden

De afgelopen 20 jaar heeft de Provincie Zeeland, het Zeeuwse Landschap en Staatsbosbeheer hard gewerkt om de geïsoleerde leefgebieden met elkaar te verbinden en om de gebieden uit te breiden. En dit wierp met name in de buurt van de restpopulaties al snel zijn vruchten af. In de Strijdersgatpolder bleef het ondanks al deze maatregelen toch nog jaren stil. Pas in 2011 kwam de melding van het eerste voorzichtig roepende mannetje. Daarna ging het snel.

Kekkende mannetjes

In heel West-Zeeuws-Vlaanderen worden elk voorjaar de roepende boomkikkermannetjes geteld. Ruim van te voren zoekt boomkikkercoördinator Fred Schenk van Het Zeeuwse Landschap aan de hand van weerkaarten naar een geschikte avond om te tellen en afgelopen vrijdag kregen we groen licht: er ging met man en macht geteld worden. Bij aankomst op de parkeerplaats van De Knokkert hoorden we ze al roepen, een mooi begin van een geweldige avond. De meidoorns vulden de nacht met hun heerlijke geur, het fluitenkruid leek licht te geven langs de donkere bospaden, fazanten en duiven vlogen met veel kabaal op het laatste moment op, vleermuizen scheerden over het water en de koeien keken van een afstandje toe. Op deze zwoele nacht was het een genot om daar te lopen, maar dat kwam vooral door het oorverdovende gekwaak van de vele boomkikkers. Dat zo’n klein kikkertje zo’n lawaai kan maken!

101

We telden maar liefst 101 roepende mannetjes in de Strijdersgatpolder, zelfs al in een poel die nog maar net is ingericht. En later kregen we het bericht dat ook in andere natuurgebieden van Staatsbosbeheer de boomkikker weer is gehoord: De Eekloosche Watergang en Heirweg. Lang geleden vroeg de boswachter aan een inwoner van de Heirweg of hij wel eens boomkikkers had gezien. “Nee, die niet”, zei hij, “Maar wel van die kikkers die tegen het keukenraam aan plakken”. Het zou nu zomaar weer kunnen: boomkikkers tegen het keukenraam!