U kent het allemaal wel, die grote groepen vogels die de meest bizarre vormen maken zónder tegen elkaar aan te vliegen. Ieder jaar zie je wel weer een nieuwsberichtje voorbij komen van grote groepen spreeuwen die zich ergens ophouden.

Toen ik gisteren een bezoekje ging brengen aan de vogelwachters op de Boschplaat kwam ik ook zo’n groepje tegen. Niet zoveel als uit die nieuwsberichten, maar toch zeker een groep van zo’n 200 spreeuwen. Collega Jan Bunnik wist te vertellen dat uit ringonderzoek is gebleken dat spreeuwen van de wal zich verzamelen in het noorden van het land (dus ook op de Wadden) om vanuit daar weer met andere spreeuwen langs de kust zuidwaarts te trekken. Daarnaast komen er ook miljoenen spreeuwen vanuit het noorden deze kant op. Op Terschelling blijven ze meestal niet hangen, ze gaan liever naar het midden van het land.

Op dit moment doen de spreeuwen zich tegoed aan de duindoornbessen in de duinen. Die kunnen ze nu nog onbeperkt blijven eten, over een tijdje zijn ze overrijp en beginnen ze te gisten. Zatte spreeuwen die even niet meer kunnen vliegen zijn een logisch gevolg.